مقالۀ حاضر در صدد است صورت‌بندی مفهومی «حکمرانی متعالی و تعالی‌بخش» و ساختار دانشی مبانی و اصول آن را در چارچوب دلالت معرفتی بن‌مایه‌های عقیدتی و ایمانی اسلامی و مبانی فلسفی برآمده از منظومۀ حِکمی حکمت متعالیه تبیین و تحلیل نماید. بر اساس این، پرسش اساسی این مقاله آن است که حکمرانی متعالی و تعالی‌بخش چیست و ساختار دانشی مبانی و اصولی که مبیِّن صورت‌بندی مفهومی حکمرانی اسلامی در قالب «حکمرانی متعالی و تعالی‌بخش» هستند، کدام است؟ این منظور با استفاده از روش تحلیل زبانی اصطلاح «حکمرانی» در لغت و کاربردهای تخصصی و همچنین با اتخاذ روش استنباط از معارف دینی بر پایۀ بررسی بن‌مایه‌های عقیدتی و ایمانی اسلامی و نیز تحلیل عقلی و تبیین مبانی فلسفی حکمرانی در چارچوب منظومۀ نظری حکمت متعالیه پیگیری شده است.
* استادیار پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی (h.ramezani@chmail.ir).
)