1
عضو گروه مهندسی سیستم دانشکده مهندسی صنایع دانشگاه علم و صنعت
2
عضو هیئت علمی دانشگاه دفاع ملی
3
عضو هیئت علمی گروه فلسفه، پژوهشکدۀ حکمت و دین پژوهی، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
چکیده
مقالۀ پیش رو در نظر دارد با بهره‌گیری از روش تحلیل مفهومی- نظری دانش‌واژۀ «راهبرد» و «اصول فرایندی راهبردگزینی» در چارچوب مکاتب فلسفی معاصر و بازسازی آن بر اساس بنیادهای عقیدتی- ایمانی و فلسفی حکمرانی متعالی و تعالی‌بخش اسلامی که برگرفته از منظومۀ معرفت و حکمت متعالیۀ اسلامی است، تصویری مفهومی و نظری از «اصول عام تدبیری و راهبردی» در مستوای انتظارات تمدنی از حکمرانی متعالی و تعالی‌بخش اسلامی ارائه دهد. به این منظور دانش‌واژۀ «راهبرد» و رویکردهای فلسفی موجود در شناسایی چیستی و چگونگیِ تحققبخشیدن به «راهبرد» را در ادبیات فلسفۀ مدیریت راهبردی بررسی و تحلیل کرده است. سپس با اتخاذ رویکرد تحلیلی- مقایسه‌ای سعی کرده است با ابتنای بر بن‌مایه‌های عقیدتی و ایمانی و مبانی فلسفی و نظری معرفت و حکمت اسلامی، مفاهیم «تدبیر» و «راهبرد» را در مستوای تمدنی «حکمرانی متعالی و تعالی‌بخش اسلامی» تعریف نماید. پس از آن کوشیده است موقف و موقعیت نظری و عملی تدابیر و راهبردها و منطق و مسیر کلان اقدامات اساسی و تدابیر راهبردی «حکمرانی متعالی و تعالی‌بخش» را ترسیم کند. درنهایت بایسته‌های هنجاری شناسایی تدبیر و راهبرد (اصول عام تدبیری و راهبردی) را متذکر شده است.
)